نوع کفش ایمنی
پای آدمی دارای استخوان‌های بیشتری نسبت به هر اندام دیگری از بدن میباشد و در برابر خطرهای محیطی همچون سنگ‌های تیز و زمین داغ آسیب‌پذیر است که کفش در برابر این آسیب‌ها از پا محافظت می‌کند. طراحی کفش‌ها در درازنای زمان و از فرهنگ به فرهنگ تفاوت بسیاری داشته، که ظاهر آن در اصل با کارکرد آن بستگی داشته است. کفشهای امروزی در شیوه، پیچیدگی و هزینه تفاوت گسترده‌ای دارند. امروزه در طراحی کفش‌ها جنبهٔ آراستگی آن نیز در نظر گرفته می‌شود.
کفش ایمنی یا کفش کار نوعی کفش است که برای استفاده در محیط‌های کار طراحی و ساخته می‌شود. پرکاربردترین آن مجهز به زرهی فولادی در جلو کفش است که از آسیب دیدگی و قطع احتمالی انگشتان پا در موقع افتادن اجسام سنگین جلوگیری می‌کند. کفش کار یکی از اولین ضروریات برای رعایت ایمنی کار است.
بر طبق الزامات سيستم مديريت HSE عمده ترين خطر تهديد كننده پا در محيطهاي صنعتي له شدن پنجه هاي پا در اثر سقوط ناگهاني اجسام سنگين بر روي پنجه ها و يا برخورد جلوي كفش با قطعات تيز و برنده و آسيب ديدن پنجه پا مي باشد. بنابراين بر طبق الزامات سيستم مديريت HSE براي حفاظت پا در برابر اين صدمات كفش ايمني در نظر گرفته شده است كه در قسمت جلويي آنها از پنجه هاي محافظ فولادي استفاده شده و كفه كفش را از يك ماده قابل انعطاف مثل پلي اورتان (PU) مي سازند. قسمت پنجه كفش بر طبق الزامات سيستم مديريت HSE به تناسب شغل افراد مي تواند از جنس چرم (عايق برق) يا PVC (عايق شيميايي) نيز باشد. بر طبق الزامات سيستم مديريت HSE كفش ايمني كاركناني كه با برق سرو كار دارند يا در محل كارشان احتمال ايجاد جرقه وجود دارد بايد فاقد هر نوع ميخ فلزي باشد.
